Strukturalny wpływ glikodendrymerów rekrutujących przeciwciała (ARG) na cytotoksyczność przeciwnowotworową
Rekrutacja endogennych przeciwciał przeciwko komórkom rakowym stała się niezawodną przeciwnowotworową alternatywą immunoterapeutyczną w ciągu ostatniej dekady. Rzeczywiście wykazano, że kowalencyjne przyłączenie przeciwciał i modułów wiążących nowotwór (ABM i TBM) w jednej, dobrze zdefiniowanej syntetycznej cząsteczce sprzyja tworzeniu się oddziałującego trójskładnikowego kompleksu między przeciwciałami a komórką docelową, co zwykle skutkuje jednoczesnym zniszczenie komórek za pośrednictwem układu odpornościowego. We wstępnym badaniu opisaliśmy pierwsze przeciwciało Rekrutacja glikodendrymerów (ARG), łączenie cRGD jako ligandów dla linii komórek czerniaka M21 z ekspresją αVβ3 i Rha jako ligandu dla naturalnej IgM i wykazała, że wielowartościowość jest niezbędnym wymogiem do utworzenia tego kompleksu. W niniejszym badaniu zsyntetyzowaliśmy nową serię ARG składających się z ABM, tj. Samoskondensowanych ramnozylowanych cyklopeptydów i dendrymerów polilizynowych, które zostały sprzężone z TBM z lub bez odstępnika.
Doświadczenia z cytometrią przepływową i mikroskopią konfokalną z ludzką surowicą i różnymi liniami komórkowymi ujawniły, że geometria ABM znacząco wpływa na tworzenie trójskładnikowego kompleksu w M21, podczas gdy w BT 549 o niskiej ekspresji integryny nie występuje żadne znaczące wiązanie . Ponadto wykazujemy za pomocą testu żywotności komórek, że ARG indukują wysoki poziom cytotoksyczności wobec M21, co jest również w ścisłej korelacji ze strukturą ABM. W szczególności wykazaliśmy, że ARG łączący rdzeń cyklopeptydowy i rozgałęzienia, z lub bez przerywnika, indukuje 40-57% selektywnej cytotoksyczności wobec komórek M21 w obecności ludzkiej surowicy jako wyjątkowego źródła efektorów odporności. Na koniec podkreślamy również, że odstęp między ABM i TBM umożliwia zwiększenie cytotoksyczności pośredniczonej przez układ odpornościowy nawet przy ABM o niższej wartościowości.
Description: A sandwich quantitative ELISA assay kit for detection of Human Cluster Of Differentiation 34 (CD34) in samples from tissue homogenates, cell lysates or other biological fluids.
Human Cluster Of Differentiation 34 (CD34) ELISA Kit
Description: A sandwich quantitative ELISA assay kit for detection of Human Cluster Of Differentiation 34 (CD34) in samples from tissue homogenates, cell lysates or other biological fluids.
Mouse Cluster Of Differentiation 34 (CD34) ELISA Kit
Description: A sandwich quantitative ELISA assay kit for detection of Mouse Cluster Of Differentiation 34 (CD34) in samples from tissue homogenates, cell lysates, cell culture supernates or other biological fluids.
Mouse Cluster Of Differentiation 34 (CD34) ELISA Kit
Description: A sandwich quantitative ELISA assay kit for detection of Mouse Cluster Of Differentiation 34 (CD34) in samples from tissue homogenates, cell lysates, cell culture supernates or other biological fluids.
Human Cluster Of Differentiation 34 (CD34) ELISA Kit
Description: CD40 (48 to 50 kDa) is a transmembrane glycoprotein mainly expressed on the surface of B cells and also expressed on monocytes, dendritic cells, and thymic epithelium. CD40 is a member of the tumor necrosis factor (TNF) receptor superfamily, which includes the low affinity nerve growth factor (NGF) receptor and CD95/Fas. CD40 is the receptor for CD40 ligand. CD40L (CD40L, CD154, gp39, and TRAM) belongs to the TNF gene family and is expressed more widely than CD40, predominantly on activated CD4+ T cells. Following interaction with CD40 ligand, CD40 mediates a number of major immunoregulatory functions, central to the control of thymus dependent humoral immunity and may be critical in the development of cell mediated immune responses. Other biological actions include B cell homotypic adhesion, proliferation, immunoglobulin isotype switch, and secretion. Activation of CD40 has also been shown to inhibit the growth of certain B cell lymphomas and to induce the death of transformed cells of mesenchymal or epithelial origin
Description: The dendritic cell lysosomal-associated membrane protein (DC-LAMP)/CD208 is a type I integral transmembrane glycoprotein mostly homologous to CD68, of about 45 kDa in mouse and 90 kDa in human (glycosylation), with a bipartite C-terminal structure divided by a serine/proline rich region, a transmembrane domain and a conserved tyrosine-based lysosomal targeting motif in its cytoplasmic tail. Initially cloned as a specific marker of human mature dendritic cells (DCs), DC-LAMP has been subsequently shown to be expressed in alveolar type II pneumocytes. In both cell types, the molecule is found in the limiting membrane of intracellular multi-lamellar bodies, known as MIIC (MHC class II compartments) in human mature DCs and as lung surfactant-containing lamellar bodies in type II pneumocytes. In the latter cell type, DC-LAMP expression is also detected at the cell surface.
Description: The dendritic cell lysosomal-associated membrane protein (DC-LAMP)/CD208 is a type I integral transmembrane glycoprotein mostly homologous to CD68, of about 45 kDa in mouse and 90 kDa in human (glycosylation), with a bipartite C-terminal structure divided by a serine/proline rich region, a transmembrane domain and a conserved tyrosine-based lysosomal targeting motif in its cytoplasmic tail. Initially cloned as a specific marker of human mature dendritic cells (DCs), DC-LAMP has been subsequently shown to be expressed in alveolar type II pneumocytes. In both cell types, the molecule is found in the limiting membrane of intracellular multi-lamellar bodies, known as MIIC (MHC class II compartments) in human mature DCs and as lung surfactant-containing lamellar bodies in type II pneumocytes. In the latter cell type, DC-LAMP expression is also detected at the cell surface.
Description: The dendritic cell lysosomal-associated membrane protein (DC-LAMP)/CD208 is a type I integral transmembrane glycoprotein mostly homologous to CD68, of about 45 kDa in mouse and 90 kDa in human (glycosylation), with a bipartite C-terminal structure divided by a serine/proline rich region, a transmembrane domain and a conserved tyrosine-based lysosomal targeting motif in its cytoplasmic tail. Initially cloned as a specific marker of human mature dendritic cells (DCs), DC-LAMP has been subsequently shown to be expressed in alveolar type II pneumocytes. In both cell types, the molecule is found in the limiting membrane of intracellular multi-lamellar bodies, known as MIIC (MHC class II compartments) in human mature DCs and as lung surfactant-containing lamellar bodies in type II pneumocytes. In the latter cell type, DC-LAMP expression is also detected at the cell surface.
Description: IL3 exerts its biologic activity through its interaction with a cell surface receptor that consists of two subunits. The a subunit (CD123) specifically binds IL3, whereas the ß subunit is required for signaling and is common to the GMCSFR and IL5-R. 107D2.08 and 106C2.02 mAbs were obtained after mouse immunization with sorted human tonsillar PDC. Both clones strongly stain PDCs and basophils, weakly stain monocytes, CD34+ derived DCs and CD11c+ DC, while no staining is observed on T, B, NK cells as well as on mono-derived DCs. Staining with 107D2.08 and 106C2.02 mAbs are maintained on sorted PDC cultured in the presence of IL3 and CD40L, but lost when IL3 alone is added to the culture. The recognition of the IL3Ra chain by 107D2.08 and 106C2.02 was confirmed by transfection studies. 107D2.08 appeared to be the most appropriate clone for in situ studies. 107D2.08 allowed the first observation of IL3Ra+ cells in breast tumor microenvironment
Description: IL3 exerts its biologic activity through its interaction with a cell surface receptor that consists of two subunits. The a subunit (CD123) specifically binds IL3, whereas the ß subunit is required for signaling and is common to the GMCSFR and IL5-R. 107D2.08 and 106C2.02 mAbs were obtained after mouse immunization with sorted human tonsillar PDC. Both clones strongly stain PDCs and basophils, weakly stain monocytes, CD34+ derived DCs and CD11c+ DC, while no staining is observed on T, B, NK cells as well as on mono-derived DCs. Staining with 107D2.08 and 106C2.02 mAbs are maintained on sorted PDC cultured in the presence of IL3 and CD40L, but lost when IL3 alone is added to the culture. The recognition of the IL3Ra chain by 107D2.08 and 106C2.02 was confirmed by transfection studies. 107D2.08 appeared to be the most appropriate clone for in situ studies. 107D2.08 allowed the first observation of IL3Ra+ cells in breast tumor microenvironment
Description: IL3 exerts its biologic activity through its interaction with a cell surface receptor that consists of two subunits. The a subunit (CD123) specifically binds IL3, whereas the ß subunit is required for signaling and is common to the GMCSFR and IL5-R. 107D2.08 and 106C2.02 mAbs were obtained after mouse immunization with sorted human tonsillar PDC. Both clones strongly stain PDCs and basophils, weakly stain monocytes, CD34+ derived DCs and CD11c+ DC, while no staining is observed on T, B, NK cells as well as on mono-derived DCs. Staining with 107D2.08 and 106C2.02 mAbs are maintained on sorted PDC cultured in the presence of IL3 and CD40L, but lost when IL3 alone is added to the culture. The recognition of the IL3Ra chain by 107D2.08 and 106C2.02 was confirmed by transfection studies. 107D2.08 appeared to be the most appropriate clone for in situ studies. 107D2.08 allowed the first observation of IL3Ra+ cells in breast tumor microenvironment
Description: Langerin/CD207 is a transmembrane C-type lectin receptor (CLR) of epidermal and mucosal Langerhans cells (LCs) that induces Birbeck's granule formation. Langerin features a single carbohydrate recognition domain (CRD) with mannose-type specificity in its extracellular portion. Langerin is unique among the CLRs in that it contains an intracellular domain with a proline-rich motif. Langerin expression has not been reported outside the DC system. (Valladeau J et al, 1999, Eur.J.Immunol., 29:2695-2704; Valladeau J et al, 2000 Immunity, 12 : 71-81; Kashihara M et al, 1986, J.Invest.Derm., 87 :602-607 Ito T et al, 1999, J.Immunol., 163 :1409-1419 ;Saeland S & Valladeau J, CD207 (Langerin) Workshop reports 2002, Leukocyte-Typing VII, White Cell Diff Antigens, D. Mason et al, Eds, Oxford University Press:306-307)
Description: Langerin/CD207 is a transmembrane C-type lectin receptor (CLR) of epidermal and mucosal Langerhans cells (LCs) that induces Birbeck's granule formation. Langerin features a single carbohydrate recognition domain (CRD) with mannose-type specificity in its extracellular portion. Langerin is unique among the CLRs in that it contains an intracellular domain with a proline-rich motif. Langerin expression has not been reported outside the DC system. (Valladeau J et al, 1999, Eur.J.Immunol., 29:2695-2704; Valladeau J et al, 2000 Immunity, 12 : 71-81; Kashihara M et al, 1986, J.Invest.Derm., 87 :602-607 Ito T et al, 1999, J.Immunol., 163 :1409-1419 ;Saeland S & Valladeau J, CD207 (Langerin) Workshop reports 2002, Leukocyte-Typing VII, White Cell Diff Antigens, D. Mason et al, Eds, Oxford University Press:306-307)
Description: Langerin/CD207 is a transmembrane C-type lectin receptor (CLR) of epidermal and mucosal Langerhans cells (LCs) that induces Birbeck's granule formation. Langerin features a single carbohydrate recognition domain (CRD) with mannose-type specificity in its extracellular portion. Langerin is unique among the CLRs in that it contains an intracellular domain with a proline-rich motif. Langerin expression has not been reported outside the DC system. (Valladeau J et al, 1999, Eur.J.Immunol., 29:2695-2704; Valladeau J et al, 2000 Immunity, 12 : 71-81; Kashihara M et al, 1986, J.Invest.Derm., 87 :602-607 Ito T et al, 1999, J.Immunol., 163 :1409-1419 ;Saeland S & Valladeau J, CD207 (Langerin) Workshop reports 2002, Leukocyte-Typing VII, White Cell Diff Antigens, D. Mason et al, Eds, Oxford University Press:306-307)
Description: The IL7-R consists of 2 chains, IL-7R known as CD127 and common cytokine receptor chain known as CD132. A 75 to 80kDa human IL-7 receptor has been cloned that belongs to hematopoietic cytokinereceptor super family. R34-34, raised against human leukemic pre-B cells, recognized a molecule expressed on normal B cell precursors but not on mature B cells. This antibody specifically reverted IL-7 mediated growth inhibition of leukemic BCP (normal B cells precursors) and mature T cells. IL-7R expression is dramatically influenced by cytokines and antigens. This IL-7R displays both high and low affinity for its ligand (IL-7). Inhibitory and proliferative effects of IL-7 can be mediated through the same receptor on various lineages. CD4+ memory T cells express high level of IL-7R Subsets that express it generally require it, including progenitors of T and B cells, naïve and memory T cells. (Pandrau-Garcia D et al, 1994, Blood, 83, 3613-9 Mazzucchelli R et al, Nat. Review Immunol., 2007,7, 144-54)
Description: The IL7-R consists of 2 chains, IL-7R known as CD127 and common cytokine receptor chain known as CD132. A 75 to 80kDa human IL-7 receptor has been cloned that belongs to hematopoietic cytokinereceptor super family. R34-34, raised against human leukemic pre-B cells, recognized a molecule expressed on normal B cell precursors but not on mature B cells. This antibody specifically reverted IL-7 mediated growth inhibition of leukemic BCP (normal B cells precursors) and mature T cells. IL-7R expression is dramatically influenced by cytokines and antigens. This IL-7R displays both high and low affinity for its ligand (IL-7). Inhibitory and proliferative effects of IL-7 can be mediated through the same receptor on various lineages. CD4+ memory T cells express high level of IL-7R Subsets that express it generally require it, including progenitors of T and B cells, naïve and memory T cells. (Pandrau-Garcia D et al, 1994, Blood, 83, 3613-9 Mazzucchelli R et al, Nat. Review Immunol., 2007,7, 144-54)
Description: The IL7-R consists of 2 chains, IL-7R known as CD127 and common cytokine receptor chain known as CD132. A 75 to 80kDa human IL-7 receptor has been cloned that belongs to hematopoietic cytokinereceptor super family. R34-34, raised against human leukemic pre-B cells, recognized a molecule expressed on normal B cell precursors but not on mature B cells. This antibody specifically reverted IL-7 mediated growth inhibition of leukemic BCP (normal B cells precursors) and mature T cells. IL-7R expression is dramatically influenced by cytokines and antigens. This IL-7R displays both high and low affinity for its ligand (IL-7). Inhibitory and proliferative effects of IL-7 can be mediated through the same receptor on various lineages. CD4+ memory T cells express high level of IL-7R Subsets that express it generally require it, including progenitors of T and B cells, naïve and memory T cells. (Pandrau-Garcia D et al, 1994, Blood, 83, 3613-9 Mazzucchelli R et al, Nat. Review Immunol., 2007,7, 144-54)
XFD594 Anti-human CD305 Antibody *NKTA255, XFD594 Same Structure to Alexa Fluor™ 594*
ICELISA na przeciwciało monoklonalne do badania przesiewowego diazynonu w próbkach warzyw
Diazynon (DAZ) to pestycyd fosforoorganiczny (OP), który jest powszechnie stosowany do zapobiegania i zwalczania szkodników zagrażających produktom rolnym. W tym badaniu opracowaliśmy nowatorską strategię powlekania heterologicznego do testu immunologicznego DAZ.
Hapten powlekający DAZ może być bezpośrednio sprzężony z białkiem nośnikowym bez konieczności stosowania ramienia dystansującego. Ta proponowana strategia powlekania haptenem oszczędza czas i znacznie poprawia czułość testu immunologicznego z powodu braku ramienia rozdzielającego. Zsyntetyzowany antygen powlekający w postaci zsyntetyzowanej zastosowano do skriningu przeciwciała monoklonalnego (mAb).
Wreszcie rozwinięty pośredni konkurencyjny check immunoenzymatyczny (icELISA) wykazała układu scalonego 50 , a granica wykrywalności (LOD) wartości 0,58 ng ml -1 i Eight str ml -1 , odpowiednio. Metoda ta wykazywała pomijalną reaktywność krzyżową z innymi analogami, a odzysk próbek (ogórek, kapusta i sałata) wahał się od 92,6% do 125,4%, ze współczynnikami wariancji (CV) poniżej 12%.
Uzyskano dobrą korelację między icELISA a wysokosprawną chromatografią cieczową ze spektrometrią mas (HPLC-MS / MS). Proponowany icELISA był idealnym narzędziem do monitorowania pozostałości DAZ w próbkach żywności.
Odpowiedni środek utrwalający do barwienia MEM-G / 9 hodowanych komórek komórek nowotworowych trofoblastów JEG-Three HLA-G-dodatnich
Ludzki antygen leukocytów (HLA-G) uczestniczy w immunosupresji i jest przydatny w diagnostyce prenatalnej. Podstawą nieinwazyjnych badań prenatalnych jest izolacja komórek płodowych dodatnich pod kątem HLA-G przez skoniugowane z przeciwciałem HLA-G nanocząsteczki z szyjki macicy kobiet w ciąży. Próbki szyjki macicy są utrwalane w pożywce transportowej przed izolacją przy użyciu nanocząstek sprzężonych z przeciwciałami .
Barwienie HLA-G przy użyciu przeciwciała MEM-G / 9 jest jednak ograniczone do nieutrwalonych komórek. Zbadaliśmy wpływ kilku środków utrwalających na interakcję HLA-G z MEM-G / 9 w linii komórkowej HLA-G-dodatniej JEG-3. Zbadaliśmy absolutny metanol, bufor octanowy 1: 1: metanol, roztwór Pap i paraformaldehyd.
Efekty tych utrwalaczy oceniano za pomocą immunofluorescencji. Nie stwierdzono barwienia powierzchni MEM-G / 9 komórek utrwalonych metanolem. Około 40% komórek JEG-Three utrwalonych paraformaldehydem nie wybarwiło się.
Prawie wszystkie komórki barwiono MEM-G / 9 po utrwaleniu buforem octanowym: metanolem lub roztworem Pap. Nasze odkrycia wskazują na znaczenie stosowania odpowiedniego utrwalacza do konserwacji antygenu powierzchniowego komórek HLA-G do badań z użyciem przeciwciała MEM-G / 9 .
Produkcja w Escherichia coli rekombinowanych fragmentów białek wypustek COVID-19 połączonych z CRM197
W 2020 roku pandemia COVID-19 dotknęła prawie 10 8 osób. W związku z tym opracowano całkiem sporo szczepionek przeciwko COVID-19, a kilka ostatnio otrzymało zezwolenie na użycie w nagłych wypadkach. Ogólnie rzecz biorąc, szczepionki te są ukierunkowane na określone białka wirusowe przez przeciwciała, których synteza jest bezpośrednio lub pośrednio wyzwalana przez kwasy nukleinowe kodujące pożądane cele.
Wśród tych celów, domena wiążąca receptor (RBD) białka wypustek COVID-19 (SP) często występuje w repertuarze kandydatów na szczepionki. Jednak immunogenność RBD per se jest ograniczona przez jego niską masę cząsteczkową i strukturalną rearanżację SP o pełnej długości, której towarzyszy oderwanie RBD.
Tutaj pokazujemy, że RBD COVID-19 SP można dogodnie wytworzyć w Escherichia coli po fuzji z fragmentem CRM197, wariantu toksyny błonicy obecnie stosowanej w wielu skoniugowanych szczepionkach.
W szczególności pokazujemy, że chimera CRM197-RBD solubilizowana z ciałek inkluzyjnych może zostać ponownie sfałdowana i oczyszczona do stanu obejmującego 5 natywnych wiązań dwusiarczkowych białek macierzystych, zdolność wiązania enzymu konwertującego angiotensynę 2 i zadowalającą stabilność w pomieszczeniu. temperatura. W związku z tym nasze obserwacje dostarczają obowiązkowych informacji do opracowania potencjalnej szczepionki skierowanej przeciwko COVID-19.
Szlak GluN2B-BDNF w jądrze kontaktującym się z płynemowo-rdzeniowym pośredniczy w bólu neuropatycznym w urazem nerwu u szczurów
Niniejsze badanie miało na celu zbadanie roli szlaku GluN2B-BDNF w jądrze kontaktującym się z płynem mózgowo-rdzeniowym (CSF-CN) w bólu neuropatycznym. Do znakowania CSF-CN zastosowano dokomorowe wstrzyknięcie do komory podjednostki B toksyny cholery sprzężonej z peroksydazą chrzanową (CBHRP). Do obserwowania ekspresji GluN2B i BDNF w CSF-CN zastosowano podwójnie znakowane barwienie immunofluorescencyjne i technikę Western blot. Mannequin szczurzego nerwu kulszowego (CCI) z przewlekłym urazem zaciskowym zastosowano do odtworzenia bólu neuropatycznego.
Oceniano ból w celu określenia działania przeciwbólowego antagonisty GluN2B Ro 25-6981 i przeciwciała neutralizującego BDNF na szczury CCI. GluN2B i BDNF ulegały ekspresji w CSF-CN, a ich ekspresja była podwyższona u szczurów CCI. Wstrzyknięcie do komory bocznej antagonisty GluN2B Ro 25-6981 lub przeciwciała neutralizującego BDNF w znacznym stopniu złagodziło przeczulicę termiczną i alodynię mechaniczną u szczurów CCI. Ponadto zwiększona ekspresja białka BDNF u szczurów CCI została odwrócona przez śródboczne wstrzyknięcie Ro 25-6981 do komory. Wyniki te sugerują, że GluN2B i BDNF ulegają ekspresji w CSF-CN, a zmiana szlaku GluN2B-BDNF w CSF-CN jest zaangażowana w modulację obwodowego bólu neuropatycznego.
